Afscheid van Tom....
Nodig voor hem, maar voor ons niet gemakkelijk.
Een heel fijn leven heeft hij niet gehad, wie weet wat onze lobbes heeft meegemaakt voor hij door de dierenambulance bij ons werd afgeleverd. Die dierenambulance is hij trouwens tot de laatste dag blijven haten...
We denken aan hem terug als een trouwe goedzak die zelf wel uitmaakte wie hij leuk vond en wie niet. Hij was een prima waakhond en we zullen hem zeker gaan missen.
Dag Tom, veel plezier op de eeuwige jachtvelden, waar je hopelijk wat meer geluk zult hebben dan hier op aarde en waar je pijn voorgoed voorbij is.
Riana stuurde dit gedicht door, wat zeker van toepassing is op Tom:
Ongekend moedig heb je gestreden
Ongekend moet je hebben geleden
Nooit klagend, nooit vragend
Zijn lasten in stilte dragend
De strijd was oneerlijk
En geheel niet terecht
Je wilde nog graag verder
Maar verloor dit gevecht
Een geest zo sterk als een beer
Een lichaam uiteindelijk toch te teer
Leeg is opeens je mand
De strijd is gestreden
Verlost van alle pijn
Die je hebt geleden
Het feit dat wij je moesten laten gaan
Heeft ons enorm pijn gedaan
Maar in ons hart en gedachten
Blijf je bestaan
Jou missen is ons
grootste verdriet
Jou vergeten kunnen wij niet
Vanaf de dag dat je ons verliet
Leven wij dan ook met een stil verdriet..
Voor altijd uit ons midden,,
Maar voor eeuwig in ons hart!
5 opmerkingen:
Dag lieve Tom,
Ik zie je nog zo voor me, luierend op je eigen terrein, naast het asielgebouw.
Een gouden mandje zat er helaas niet in, wel de liefde van de asielmedewerkers.
Rust zacht.
Monique, vrouwtje van Rak.
met de tranen rollend over mijn wangen heb ik dit mooie gedicht gelezen... het is zo oneerlijk...
rust zacht lieve Tommy, zal zondag heel erg moeilijk zijn om jou niet in je speelweide meer te zien.
Lieve Tom,
Al vier jaar laat ik de honden uit en telkens als ik mijn auto neerzetten riep ik altijd "Hoi Tom, hoe is het mijn mijn schat"?
De ene keer keek hij alleen maar op en de andere keer kwan je naar met toe en kreeg je een koekje wat je heel voorzichtig aanpakte.
Je had heel bijzondere ogen, ogen die al heel veel hadden meegemaakt.
Ook ik heb moeten huilen bij het gedicht.
Maar een grote troost is dat je nooit meer pijn zal hebben en misschien kom je Marco nog tegen daar in de hondenhemel. Net zoals Marco heb je een onvergetelijke indruk op mij gemaakt.
Ik zal je nooit vergeten!!!
Hopelijk wordt het niet "te" druk in die prachtige hondenhemel, zowel Flappie als Tom huppelen daar nu rond. ook ik zal deze lieve lobbes zeer zeker gaan missen!
Patricia bedankt voor het plaatsen van het gedicht en Riana, wat heb jij rake woorden gevonden om te omschrijven wat er door je heen gaat! dankjewel.
een lid van het hondenuitlaatteam....
Dag Lieve Tom,,
Het is nog steeds raar elke dag om aan te komen op het asiel en jou niet te zien liggen op jou speelweide.
Nog raarder is het s avonds afsluiten,, Niet meer nog even lekker met je stoeien voor je ging waken..
Het moeilijkst is wel om andere honden op jou speelweide te zien.
Standaard kijk ik nog steeds elke dag door het raam naar jou speelweide, waar jij altijd achter het hek zat te kijken met je schuine kop.
Nooit meer zul jij ons aankijken met die prachtige bruine ogen van je.
Die boekdelen spraken,, Wat heb jij een hoop meegemaakt en veel pijn gehad.
Gelukkig is dat nu voorbij.
Al moeten wij je nu wel voorgoed missen.
Je bent voor eeuwig in mijn gedachten.
Eindelijk heb je de rust die je verdiend.
Laat je Flappie wel met rust daarboven?
Dag lieve Knuffelbeer!
Liefs Riana
Een reactie posten