Arme Loki /Smokey

Loki, de herder die door zijn nieuwe familie is omgedoopt tot Smokey, heeft het helaas niet gered. Zijn baasje schrijft:

Tot onze grote spijt en verdriet hebben we gisteren Smokey (Loki) in moeten laten slapen.
De laatste maanden kreeg hij veel last van angst/paniek ( nog afgezien van vuurwerk en onweer) hij was erg angstig als we de plafond ventilator aanzetten of zelfs alleen de lamp ervan, brommers die door de straat reden, als het hard ging regenen (zonder onweer).Ook met uitlaten/wandelen, als hij dacht iets te horen wilde hij weg en als dat niet snel genoeg ging dan bleef hij continue tegen ons opspringen. De laatste paar weken konden we ook de deur niet meer uit, hij beet alles kapot en vertoonde obsessief gedrag.
We hebben een tijd geleden een gedragsdeskundige ingeschakeld en zijn in combinatie met medicatie gaan oefenen om de angsten wat te laten verminderen, maar dat mocht helaas niet baten.

In overleg met de dierenarts en gedragsdeskundige hebben we besloten dat het beter was om hem in te laten slapen.

Het was een kanjer van een hond, erg lief, luisterde goed, hebben hem veel aan en af kunnen leren en hebben heel erg, maar veel te kort van hem mogen genieten.

Helaas konden we hem niet bereiken als hij zo angstig was.

Smokey laat een grote leegte achter en we missen hem enorm.


We wensen de nieuwe familie van Smokey veel sterkte bij het verwerken van hun verlies. Heel veel dank voor het bieden van een goed thuis aan Smokey en voor al jullie inspanningen voor hem.

Tessa, de Grand old Lady

Een heel mooi bericht over Tessa, de golden retriever dame van 11 jaar.

Beste medewerk(st)ers van dierenasiel de Doornakkers,

Half juni heb ik de Golden Retriever Tessa bij jullie opgehaald en jullie vroegen mij toen om te laten weten hoe het met haar gaat. Bij deze! Het gaat erg goed met haar. Ze was al heel snel gewend aan haar nieuwe omgeving en voelde zich meteen thuis. Onze twee poezen hebben een feestje van 'herkenning' gevierd. Het is alweer ruim twee jaar geleden dat mijn vorige Golden overleed en zij lijkt er als twee druppels water op. Ze gingen al miauwend om haar heen lopen en inmiddels geven ze haar ook kopjes. Ik kan wel merken, dat Tessa niet echt gewend was om veel uitgelaten te worden. Ze deed in het begin alles in de tuin (nu al niet meer) en ver lopen zat er ook niet in, maar dat wordt langzaam aan 'opgerekt'. Ze houdt inderdaad niet van zwemmen, maar dat vind ik wel prima. Zo blijft ze schoon en droog. Aan stokjes gooien ben ik maar niet begonnen, want daar houdt ze niet van; maar dat zeiden jullie al. Is ook helemaal niet erg. Autorijden lukt wel, maar echt leuk vindt ze het niet. Ze ligt dan trillend op de vloer. Ik heb dan wel medelijden met haar, maar ja, ze moet wel mee. Ik hoop dat ze er gauw vrede mee heeft. Wat ik mij afvraag is, hoe het klinkt als ze blaft. Dat heeft ze namelijk nog niet gedaan! Ze blijft ongelofelijk kalm bij andere blaffende honden, harde geluiden en andere prikkels en dat is natuurlijk heel erg fijn. Op de deurbel reageert ze ook niet. Ik dacht eerst dat ze een beetje doof was, maar dat blijkt gelukkig niet zo te zijn. Ze luistert ook heel goed naar haar naam en een hoop commando's zijn haar bekend. Tijdens onze zomervakantie naar Frankrijk is zij de eerste twee weken thuis gebleven en werd er op haar gepast door onze oudere dochters, zodat ze goed kon wennen aan haar nieuwe huis. Je zal maar moeten verhuizen als je al 11 bent! De derde week zijn wij naar Drenthe geweest en is ze mee geweest. We hebben daar heerlijk gewandeld en Tessa vond het ook prima. Zij het, dat ze na een drie kwartier wel weer even moest uitrusten. Maar dat mag best als je al 11 bent. Kortom, het gaat prima met haar en het is een heerlijke knuffel.

Met vriendelijke groeten en dank voor jullie goede zorgen,

Kees Wassenaar

Pip, het vervolg

Weer mooie berichten over Pip, die heeft het wel heel erg getroffen...

Hier weer een update van de avonturen van Pip. De vakantie in de Peel is haar goed bevallen. Elke dag zo'n 10 kilometer wandelen en daarna uitpuffen op de hangmat.
Ook de excursie Peel culinair 12 km wandelen en tussendoor wat lekkers eten kon Pip waarderen. Ondanks dat zijn er wel wat kilo's af nu en heeft ze een goede conditie. Ze wil zelfs hardlopen nu en dat wil wat zeggen. Bij de caravan hadden we een groot terras. Ze bleef keurig op eigen terrein, ondanks dat er heel wat honden en mensen voorbij kwamen. Eigenlijk is ze best een superhond. Natuurlijk heeft ze haar streken. Zo moeten we ervoor zorgen dat we alles wat eetbaar is goed afsluiten of buiten haar bereik houden. Ook wil ze nog wel eens achter konijnen aanrennen. Maar dat is echt alles en een beetje ondeugend mag toch best. We zijn inmiddels weer een weekje terug. Heb meteen een date met de dierenarts voor haar geregeld. Op 30 september wordt ze gesterriliseerd. Er zitten nu eenmaal te veel honden in het asiel. Dus puppy's moeten we uitsluiten. Tot zover weer. Een poot van Pip en de groetjes van de familie D.

Mooie berichten over Moos, geschreven door zijn nieuwe baasjes:

Hallo allemaal,

Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om even te laten weten hoe het met Moos gaat. Jullie hebben tenslotte wel wat maanden voor hem gezorgd.

Nou, waar zal ik beginnen...haha...jullie kennen Moos; er is altijd wat met hem.

Ten eerste gaat het heel erg goed met Moos. Hij heeft zijn draai gevonden en is op zijn eigen, lieve manier de schade in aan het halen. Hij is blij, is aan het kijken waar de grenzen liggen, gaat nog wel eens dapper achter de kat aan, denkt dat hij het huis tegen iedereen die ook maar iets te dicht in de buurt van de voordeur komt, moet beschermen, wil het allerliefst op de bank liggen, is dol op zijn nieuwe voer (rauw vlees en pens), wil met iedere hond die hij tegenkomt spelen, maar is vooral verliefd op de labrador van de buurvrouw, en loopt graag los in het bos zodat hij iedere vierkante cm kan besnuffelen. Het is een heerlijk beest!

Moos gaat nu 3 keer in de week met de uitlaatservice mee en dat gaat erg goed. Moos is ondertussen gecastreerd, omdat wij hem graag wat meer rust wilden geven. Natuurlijk moest Moos na de operatie een of andere allergische reactie krijgen op de hechtingen en zijn we nog heel wat keertjes met hem bij de dierenarts geweest (daaar vindt hij het overigens helemaal fantastisch want daar krijgt hij heel lekkere koekjes). De ontstekingen ten gevolge van de allergische reactie zijn nu zo goed als over, zo ook het probleem met zijn poten, waar hij in het begin nog doorheen zakte. Alleen bij hoge inspanning komt dat nog wel eens voor.

Op puppycursus doet Moos het hardstikke goed. Hij vindt het leuk met de andere honden en voor wat lekkers doet hij alles. Hij kent al best wat commando's zoals zit, af, hier, mand, blijf en watch. Dat gaat allemaal heel erg goed, dus ik heb er wel vertrouwen in dat we zijn achterstand in kunnen halen. Loslopen gaat sinds kort ook prima. We proberen er voor te zorgen dat hij iedere dag een moment heeft dat hij even los kan en lekker zijn hondending kan doen. Hij trekt zelfs bijna niet meer aan de lijn ;-)

Wij zijn denk ik net zo gelukkig als Moos. Dank je wel daarvoor!!!!!



Warme groet,


Bianca en Mark Jansen (en een poot van Moos)

Salty en Pepper

Alweer een jaar of twee geleden : Salty &Pepper. Wat een moeite hebben we gedaan voor deze twee herders! Gelukkig gaat het goed met ze. Zoals je op deze foto kunt zien.

Pukkel / Eddie

 
Goed bericht van dondersteentje Pukkel:

Hierbij een berichtje van ons. Pukkel heet inmiddels Eddie en het gaat goed met hem.

Afgelopen week zijn Eddie en Koosje mee geweest op vakantie, zie foto’s. Het was een zware week voor ze ;-), wandelen, rennen, snuffelen, zwemmen, zonnen en heel veel luieren!

Alleen blijven kan Eddie nog niet zonder blaffen, maar we kunnen ook niet meer zonder Eddie! De gedragsdeskundige raadt aan om iedere dag te oefenen met weggaan, te beginnen met een minuutje, dan 5 min. etc. Maar goed we zien wel. Voorlopig ligt hij languit op de bank te snurken, en morgenochtend komt hij ons om 6.30u wakker maken, zoals hij dat al weken op de minuut af doet…
Kortom Eddie hoort er helemaal bij hier, die zien jullie niet meer terug!

Veel succes in het asiel!

Groetjes,

Petra

Blafhoest

Beste Doornakker vrienden. Uw weblogbeheerder is gevloerd door een longontsteking en blafhoest daardoor momenteel harder dan de meeste honden. Daardoor is het weblog wat later bijgewerkt deze keer. Voordeel is dan wel dat er nu heel veel mooie berichten tegelijk te lezen zijn. Ik kan zelf even niet naar het asiel dus ben meer dan ooit afhankelijk van jullie input! Trouwens, ook kattenverhalen zijn welkom hoor. Bedankt, Patricia