Eigenlijk was ik niet van plan om te gaan. Immers heb ik de meeste boeken wel gelezen, en alle afleveringen al gezien. Ik heb het natuurlijk over Cesar Millan. De ‘Dogwhisperer’ himself, en ik denk voor delen gehaat en maar ook geliefd. Ik zelf vond zijn werk heel helder, omdat ik dus ook al jaren heb getraind met honden. Maar nooit deze diepgang in de hondenpsychologie kon vinden.
Maar ja, mijn moeder had mij een kaartje cadeau gegeven, en voor ik het kan betalen om Cesar Millan in Amerika te bezoeken greep ik toch liever deze kans om hem in Antwerpen te zien.
Weten jullie nog hoe Cesar vooral het heeft over Calm-Assertive en Calm-Submissive energie? Vooral van dat kalm was niks in de auto te merken! Mijn reisgezelschap (voornamelijk allemaal een stuk ouder dan mij, behalve mijn zus) voerde zich namelijk op als 13 jarige pubers die The Backstreetboys gingen zien. Maar ja, als Packleader (mijn betiteling voor die avond) wist ik mijn roedel tijdelijk ook weer rustig te krijgen ;) En ja hoor, ook ik Tss-ste af en toe naar hen!
De zaal was niet vol, echter was het wel tegen verwachting in een zeer grote zaal. Ons uitzicht was perfect, in het midden boven, dus een stijve nek konden we niet krijgen. En dan was het zover: de show begon.
Veel wat Cesar vertelde kende ik al, eerlijk gezegd heb ik niet veel erbij geleerd, maar hoe hij het vertelde was hilarisch! Met genoeg grappen en voorbeelden liet hij zien hoe het vooral niet moest! Een hillarisch stukje ging over een vrouw die een Rottweiler uit het asiel haalde en de kat thuis de packleader was! De kat haalde de Rottweiler meteen uit zijn onzekerheid door hem met haar poot een klap te verkopen en was daarna door en door zeker van haar zaak te laten zien dat alles in ‘haar’ huis van haar was, en de Rottweiler luisterde hierna. Dus een wijze les: iedereen kan een packleader zijn! Je moet het alleen maar doen!
Voor we de pause ingingen moeste wij allemaal ook een traantje weg moeten pikken toen Cesar een tien minuten durende film over Daddy (zijn helaas overleden Pitbull) liet zien! Dit was gewoon echte liefde en respect!
Na de pauze lied Cesar nog verschillende honden en hun problemen zien. Maar ook een hulphond in ‘het jasje’ van een Amerikaanse Stafford! Mijn zus die zelf een Amerikaanse Stafford heeft was natuurlijk meteen verkocht! Daarna was de show helaas voorbij en zijn wij weer naar huis vertrokken.
Maar tijdens de show hebben wij een leuke oefening gedaan. Deze oefening is ervoor zodat je zelf merkt hoe het is om van hoog naar laag te moeten! Draai eens lekker hard de muziek op! Een lekker stevig nummer waar je goed op kunt feesten doet het helemaal! Zing, dans en spring lekker 2 minuten op deze muziek, je merkt hoe je hartslag omhoog zal gaan en je dus zelf in die ‘high energy’ komt. Dan stop hiermee en voel voor jezelf hoelang het nodig is om weer rustig te worden: geschat heeft een hond hier 5 keer zoveel tijd voor nodig! Dus ben vooral geduldig met de honden!
Dus zoals Cesar Millan het zou zeggen: ‘Stay cal mand assertive all the way!’
Groetjes,
Julia Mäntz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten