Hoogste tijd voor een update van Wieb, nietwaar? Ettie heeft een mooi stukje geschreven over haar ervaringen met Wieb:

Hij ligt hier naast me op zijn matje, lekker te schuren en rollen en dan met 4 pootjes in de lucht relaxen. Heerlijk dier is het, dat staat voorop.
Na een eerste veelbelovende week, hebben we vrij snel daarna op een lastig punt gestaan.
Ik ging veel te snel, en Wieb kreeg veel te veel prikkels over zich heen waar hij bang voor was. Omdat ik het te snel vond om hem na 1 weekend al alleen thuis te laten, nam ik hem mee naar mijn werk. Dit bleek toch veel te spannend, waardoor Wieb uiteindelijk in een grote weigerstand kwam te staan. Hij wilde niks meer.
Dus ik ben snel stappen terug gaan zetten, en de wereld weer wat kleiner gemaakt. En zelfs dan nog, een erg beangstigende wereld voor Wiebke.
Op aanraden van Riekske en Rianne ben ik DAP gaan gebruiken: een band, en verstuiver waar een afgeleide van eenn Feromoon in zit. Dit is een natuurlijke hormoon die geruststellende eigenschappen heeft, en goed blijken te werken als ondersteuning bij verlatingsangst en allerlei angsten. Voor info: http://www.medpets.nl/dap+feromonen/?gclid=CMu7uKrDuawCFUcj3god1X_4ow
Samen met het trainen en wennen aan allerlei zaken, heeft dit volgens mij goed geholpen. Hij heeft een paar keer binnen geplast als ik weg was, maar eigenlijk na 2 weken al niet meer.
De benchtraining? Mislukt:-) Vanaf dag 1 liet hij heel duidelijk merken hier geen zin in te hebben. Hij ging er wel in, ook samen met mij, maar hij wilde er niet in blijven. Ook niet met eten, of wat allemaal meer. Ook hier ben ik maar mee gestopt. Als je moet dwingen/tegen houden gaat het helemaal averechts werken. Hij heeft duidelijk genoeg van tralies, en dat snap ik.
WIeb gedraagt zich keurig in huis. Hij zit nergens aan, vernielt niks, blaft niet, geweldig dus eigenlijk. Nu Wieb ruim 6 weken bij mij woont, zie ik erg veel vooruitgang. Duurde wandelingen in het begin erg lang, omdat Wieb bij alles wat hij niet kende of vertrouwde stil ging staan (zo ongeveer elke 20 meter). Nu gebeurt het nog een enkele keer dat hij niet verder durft. Meestal situaties met veel geluid of beweging. We wachten dan gewoon tot hij de situatie goed in zich heeft op kunnen nemen, en dan komt ie wel.
Huizen en gebouwen blijft hij ook eng vinden om binnen te gaan, maar uiteindelijk gaat hij wel mee. Als er een andere hond is, durft ie sneller:-)
Zo is hij al een paar keer naar de trimmer geweest, en dat heeft de stoere vent erg knap gedaan. De wilde krullen zijn er een beetje af, en het is wat minder Wiebe, maar hij ziet er prachtig uit.(zie foto) Het is een klein, mager reutje hoor. Inmiddels eet hij goed sinds een paar weken, dus ik hoop dat hij nu ook aan gaat komen.
Het wennen aan mensen gaat ook beter, al blijft hij heel voorzichtig. Hij durft koekjes aan te nemen, en te snuffelen na verloop van tijd, en sinds een week laat hij zich zelfs aaien door een paar mensen. De enige andere waar hij helemaal los durft te gaan, is peetoom Louis:-) Gelukkig maar, want ik moet natuurlijk ook wel eens een keer weg. Vorige week heeft hij een dagje doorgebracht bij Louis en REx en dat loopt natuurlijk gesmeerd.
Hij speelt en dolt graag met andere honden. Soms komen we Enzo tegen, uh sorry, Tufo, leuk he? Zie filmpje, die 2 herkenden elkaar meteen.
Wieb is gewend, hij vertrouwt me en is aan de volgende fase begonnen: grenzen verleggen en uitdagen. Hoort erbij he:-) Hij heeft nog veel in te halen, dus wat mij betreft gaat hij zijn gang maar.
Zijn strategie van mij blaffend uitdagen in een cirkel van 1,5 meter van me vandaan zodat ik er niet bij kan, vind ik wat minder sympathiek. Liever gezegd, soms ben ik ten einde raad want hij houdt dit lang vol.....:-( Hij doet dit alleen als hij los loopt, en niet duidelijk als reactie op iets. Met een hulplijntje kan ik hem wel corrigeren, maar dat vergeet ik wel eens mee te nemen. Ach, we vinden er wel weer wat op. Ik vraag in zo'n situatie soms een hond te leen van iemand die langs komt lopen. Dat leidt hem af, en dan komt ie wel gewoon. Tja, mensen vinden het wel wat raar maar wij zijn dan ook geen gemiddeld koppel, zullen we maar zeggen. Eigenlijk is dit het enige wat op het moment voor problemen zorgt, maar het zal zeker niet het laatste zijn....
Geduld geduld, en blijven lachen met de angsthaas. Het is een herder met de bijbehorende eigenschappen, echt heel duidelijk, maar tegelijkertijd ook nog een schoothondje. Aandoenlijk, grappig, energiek, ik vind hem geweldig. En Wieb heeft het echt naar zijn zin hier, dat kan ik zien.

tot zover!
groet Ettie en Wieb